Het is vanavond voor het eerst dat een demogever voor de 5e keer een demo verzorgt bij onze audioclub!
Cor heet de heren John en Gordon Brown van EC Designs dan ook extra van harte welkom. We weten ondertussen van de vorige demo’s van EC Designs dat de heren er een heel eigen filosofie op nahouden en dat is deze keer zeker niet anders. Al jaren ontwerpt en bouwt EC Designs DAC’s en aanverwante producten. Lang gaan ze niet achterover zitten want de ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Dat is ook DE reden waarom we ze telkens weer kunnen uitnodigen! De nieuwste ontwikkeling van hun hand is een tweetal Power-DAC’s! De kleinste uitvoering, de PowerDAC-R, kan direct op een eindversterker aangesloten worden en de grote uitvoering, de PowerDAC-S, kan zelfs direct luidsprekers aansturen.
John en Gordon doen deze demo met een Power-DAC R met een vermogen van 2×3 W. Voor de grote ruimte van Audioclub Oost Brabant blijkt dit een enorme uitdaging. Ze nodigen je dan ook van harte uit om deze set in een kleinere ruimte te komen beluisteren, zodat de set optimaal tot zijn recht kan komen.
Omdat er zoveel anders is dan in de gangbare audio componenten, krijgen we eerst een uitgebreide uitleg over wat en waarom EC Designs dingen anders gedaan heeft. Omdat mijn technische kennis van een heel ander (lager) niveau is dan dat van beide EC heren, waag ik me niet teveel aan de details. Wie hierin geïnteresseerd is kan het beste hun website bezoeken: https://www.ecdesigns.nl/nl Om toch een aantal bijzondere zaken te noemen het volgende: Verbindingen worden gemaakt door hun eigen ontwikkelde Electro-Tos link. Dit is een hybride systeem dat de voordelen van een coax verbinding koppelt aan optische isolatie. Volumeregeling d.m.v. een combinatie van voedingsspanningsregeling en bit verschuiving. Geen DSP, geen HF filter, geen globale feedback, geen koppel C’s. EC Designs filosofie: wat je weglaat kan niet vervormen! Techniek van het ‘opsplitsen’ van de hoogste bits (MSB) in 32 sub-bits. Vooral dit laatste, het opsplitsen van de Most Significant Bits in 32 sub-bits is voer voor onze techneuten in de zalen hierover wordt dan ook levendig gediscussieerd!
Hoezeer EC Designs de kunst van het weglaten nastreeft, kunnen we niet buiten een paar luidsprekers. Voor de demo hebben John en Gordon een open-baffle luidspreker meegebracht die ook van hun eigen hand(en) is. Het D.I.Y. ontwerp (het complete bouwplan voor deze luidsprekers wordt gratis ter beschikking gesteld) heeft vier breedband luidsprekerunits die parallel geschakeld zijn en dus geen filtercomponenten hebben. Dit design resulteert volgens de heren in een hoge gevoeligheid en een hoge resolutie. Ook hier is dus de kunst van het weglaten toegepast.
Op een vraag uit de zaal over de gevoeligheid voor de aangesloten luidsprekerkabels volgt nog een uitleg dat vanwege het compleet andere design dan een ‘gewone’ versterker de capacitieve verschillen van luidsprekerkabels geen invloed hebben en enkel de Ohmse waarde laag genoeg moet zijn. Kan het allemaal zo simpel zijn? We zullen het aan onze oren overlaten.
Tijd voor muziek:
Eerste nummer: Alison Kraus & Union Station live – The Boy who wouldn’t hoe corn. Hmm, het klinkt wel anders ja. Ik mis de afbeelding en de artiesten en instrumenten zijn niet goed te plaatsen. Ook is er niet echt een midden. Tweede nummer: Frantisek Herman – Allegro klinkt wat tam. Derde nummer: Frankie Yankovic and Doris Day – You are my sunshine. Een oude opname die leuk is vanwege de nostalgie maar geen kippenvel bezorgt. Daarna mag Bob Marley het proberen met ‘Babylon Bus’ en ook hier mist de betrokkenheid.
Ik op de tweede rij in het midden, normaal gesproken een goede plek waar alles goed samenkomt, maar ik vrees dat dit nu niet het geval is.
De luidsprekers hebben een heel eigen karakter en lijken vanuit mijn positie vooral het middengebied te benadrukken terwijl het hoog en zeker ook het laag daar bij achter blijft. Ik heb gelukkig een aantal ‘schriftjes’ uitgedeeld om niet alleen van mijn observaties afhankelijk te zijn en ik lees daar vergelijkbare bevindingen! Er volgen nog een aantal nummers in diverse genres maar ondanks dat er ook een aantal goede punten te noemen zijn zoals: schoon, evenwichtig, snel en open, mist toch de betrokkenheid en de ‘fun’!
De luidsprekers staan vrij ver uit elkaar opgesteld en recht naar voren gericht. Als de pauze aanbreekt ga ik naar John en Gorden toe en vertel mijn bevindingen tot nu toe en in overleg met nog een aantal leden die tot dezelfde conclusie gekomen waren, besluiten we om de speakers dichter naar elkaar toe te plaatsen en iets in te draaien. Lag het aan de alcoholische versnapering of aan de gewijzigde opstelling ? Na de pauze klonk het (zoals wel vaker) een heel stuk beter! India Arie met Beautiful klinkt een stuk aangenamer. Bij het daarop volgende nummer God Bless the Child van Jacintha noteer ik: duidelijke stemweergave, veel betere tonale balans en goede natuurlijkheid (hoewel niet bij alle frequenties). Het fundament dat we voor de pauze gemist hebben missen we nu ook nog, maar de balans is een stuk beter. Voor de pauze was er een sterke nadruk op het middengebied en een gemis in het hoog en het laag. Nu blijft voornamelijk het laag-fundament achter. De muziek wordt hierdoor niet ‘gedragen’ en de fun-factor blijft daardoor wat achter. Deze bas zwakte is een bekend gegeven bij open baffle systemen zeker als ze een grote luisterruimte moeten vullen. De grote ruimte speelt hier een belangrijke rol in. In een gemiddelde huiskamer zal dit echter dik in orde zijn. Ook de aantekeningen die ik teruglees uit de ‘schriftjes’ zijn nu veel positiever en spreken van: de muziek komt los van de speakers, veel betere balans en de piano klinkt mooi. Als ik daarna een rij naar achteren ga zitten blijkt daar alles nog beter op z’n plaats te vallen. Bij het nummer Love Potion no. 9 van Mike Silver gaan de voetjes voor het eerst op en neer! Ook de afbeelding die ik steeds miste klopt hier vrij goed.
In de nummers die daarna komen klinkt de potentie van het systeem goed door.
Er is veel rust en stilte waar dat moet zijn, uitstervende tonen zijn goed en lang te volgen.
Uit nieuwsgierigheid laat ik me iets naar beneden zakken zodat de oor-hoogte beter naar het midden van de speakers is. Dit komt de balans tussen midden en hoog ten goede, wellicht een tip om de speakers iets achterover te laten hellen!? Deze demo gaat in feite over de PowerDACs die de heren ontworpen hebben en helaas moeten we constateren dat de combinatie met hun eigen open baffle luidspreker in onze demo-ruimte de kwaliteiten van die PowerDAC onderbelicht laten. Ondanks dat klinkt de potentie er wel tussen door. Als afsluiter van de avond wordt op verzoek van Cor de 2008 live uitvoering van Suzanne van Leonard Cohen gedraaid. Een prachtig nummer dat ongetwijfeld met een perfect signaal naar de luidspreker-terminals gestuurd wordt maar daar vervolgens zijn Waterloo vindt!
We hebben met veel interesse en bewondering naar de verhalen en uitleg van John geluisterd en zijn er van overtuigd, dat we als een van de eersten kennis hebben gemaakt met een bijzonder vernieuwend product. We zien Gordon en John graag nog eens terug komen, liefst graag met een andere luidspreker.
Muziek vóór de pauze:
- Alison Kraus & Union Station The boy who wouldn’t hoe corn
- Frantisek Herman Allegro
- Frankie Yankovic & Doris Day You are my sunshine
- Bob Marley & the Wailers Babylon by bus
- ??? Acoustisch gitaar
- Candi Staton I’ll sing a love song to you
- Carla Bruni Quelqu’un m’a dit
- David Bowie Rebel, rebel
- Ella Fitzgerald Whatever Lola wants
- Etta James Lovin’ arms
- Focus Mother Focus
- The Haggis Horns Love gets you high
Muziek na de pauze:
- India Arie Beautiful
- Jacintha God bless the child
- Julie London I’m in the mood for love
- Kitaro Crystal winds
- Kristin Korb Mac
- Mike Silver Love potion no.9
- Robin Spielberg Butterfly
- Ron Carter Wave
- Salena Jones I don’t want to miss a thing
- Leonard Cohen Suzanne
Verslag : Guus Das
Foto’s : Jeroen Klijntunte