Met de ondersteuning van audiodealer Rob Goossens Audio Video uit Echt was dhr. Virgil Warren van Warren Quality Systems speciaal voor ons uit Duitsland overgekomen. Virgil had buiten een pakket aan Harmonix producten ook de zeer exclusieve Reimyo apparatuur mee genomen. Luck Hovens van Rob Goossens b.v. had dit aangevuld met Diapason Adamantes L.E. speakers met bijbehorende stands en een Atacama audiorack.
De setup:
- CD speler: Reimyo CDP-777 (24 bits, 4xOS, JVC CPU & loopwerk) 14.000 euro
- Pre-amp: Reimyo CAT-777 (2x 12AU7, 2x 12 BH7A buizen, dual mono) 18.000 euro
- Power-amp: Reimyo PAT-777 (2x 7W, Western Electric 310A/328A + 300B) 23.000 euro
- Speakers: Diapason Adamantes III (2-weg basreflex, 91 dB) incl. stands p.p. 4.100 euro
- Rack: Atacama Equinox Hifi (basis rack met 2 verdiepingen) 350 euro
- LS kabel: Harmonix String (2x 3 meter) 1.200 eur
- Interlink: Harmonix HS101 (1 meter) 700 euro
- Power kabel: Harmonix Studio Master (1,5 meter) 1.060 euro
- Power filter: Anacom A.C. Cord (parallel filter) onbekend
De buizenbezetting van de eindversterker is gelijk aan de befaamde ontwerpen van Jean Hiraga (la maison de l’audiophile) en de Western Electric 91 en werkt geheel zonder terugkoppeling.
Helaas had Virgil de buizenversterkers slechts ongeveer 20 minuten laten opwarmen alvorens hij zijn demo begon, echter dit maakte hij weer ruimschoots goed tijdens een lange verhandeling over de door hem gebruikte (en verkochte) XR-CD‘s. Dit zijn heruitgaven van enkele bekende LP’s / Cd’s die opnieuw zijn ge-remixed vanaf de originele analoge mastertape, middels 24 bits apparatuur. Hierdoor klinken deze CD’s veel beter dan de eerdere uitgaven en zijn te beluisteren op iedere CD speler. Er is dus geen SACD speler of DVD-audio speler nodig om van de hogere kwaliteit te genieten.
Na enig aandringen vanuit de club zette Virgil eindelijk de eerste CD op. Het betrof een XRCD van Rimsky-Korsakov – Scherazade – Chicago Symphony opgenomen in 1960. Wat direct opviel was de ongelooflijke gedetailleerdheid voor een opname uit die tijd. Over het geheel klonk de set overigens wat analytisch, het laag aan de dunne kant en het geluid had de neiging wat aan de speakers te blijven hangen en wat kracht te missen bij het inzetten van de blazers. Dit zal gedeeltelijk te wijten zijn geweest aan het matig opwarmen van de set, anderzijds zijn dit natuurlijk ook wel gedeeltelijk eigenschappen die vaker voorkomen bij buizenversterkers en natuurlijk in oudere opnamen.
Hierna ging Virgil verder met een opname uit 1976 uit het werk van Vivaldi – les Quatre Saisons – Gerard Jarry (1ste viool) en een opname van Jheena Lodwick – All my loving. Hierbij kwamen dezelfde eigenschappen aan het licht, al klonk het op de eerste rij (zo’n drie meter van de speakers) allemaal wel wat voller. Wel was hier in de luidere passages wat vervorming waarneembaar. De stem van Jheena stond overigens levensgroot en mooi tussen de speakers.
Inmiddels was het alweer bijna 23.00 uur en Virgil begon (helaas nu pas) aan zijn uitleg met betrekking tot de Harmonix producten die hij had meegenomen. De leden die deze producten (en de achterliggende filosofie) niet kenden en ook de introducés zaten wat wazig te kijken bij Virgil’s verhaal dat elk voorwerp energie bezit en dat deze gebalanceerd dient te worden … niet helemaal onlogisch lijkt me, vanuit een gezonde nuchtere Hollandse insteek bezien. Echter, deze Hollandse nuchterheid kwam toch wat onder druk te staan toen Virgil twee RFS-66 producten (op zijn Nederlands: twee ronde schijfjes van Ebbenhout) onder het stekkerblok van het verlengsnoer legde. Even voor diegene die er niet bij waren die avond: er lag een simpel oprolbaar verlengsnoer van de Blokker van 10 meter vanaf de wandcontactdoos tot aan de set-up. Op dat punt was een mooi Harmonix stekkerblok op dit verlengsnoer gestoken, waarop de apparatuur was aangesloten. Enfin, Virgil legde dus twee RFS-66’s (€ 440,- per 4 stuks!) onder de rol van het verlengsnoer en draaide het bekende nummer Girl from Ipanema een keertje met een keertje zonder deze “wijziging”. Direct nam iedereen een stuk beter laagfundament waar en de weergave leek wat rustiger.
Hierop ontstond toch wat tumult: mensen vroegen elkaar of zij de enige waren die zich verbeelden dat er wat veranderd was, knepen zich in de arm om te checken of ze wel wakker waren, er werden hoofden geschut, oren schoongemaakt … en een enkeling liet stiekem en onopvallend wat Harmonix folders in de tas glijden. Virgil liet het hier echter niet bij zitten en schoof ook nog twee RFS-66’s onder het tweede stekkerblok. De zangeres stond nu ineens volledig in het midden (zat eerder nog wat vast aan de rechter speaker) en klonk groter. Het gehele geluidsbeeld werd nog ronder en het analytische en dunne karakter van het geluidsbeeld was volledig verdwenen. Natuurlijk was de apparatuur inmiddels ook wel op volledige bedrijfstemperatuur gekomen, maar dat verklaart niet waarom deze effecten direct weer verdwenen waren als Virgil de Harmonix producten wegnam! Tsja, daar sta je dan met je Hollandse nuchterheid!
Virgil haalde nu een nieuwe truc uit de toverdoos van Harmonix en legde drie RFS-900 voetjes (€ 220,- per 4 stuks) onder de spikes van het Atacama rack. Hiermee was elk idee dat je naar een set zat te luisteren definitief verdwenen. Deze (op het oog simpele) metalen schijfjes geven het geluidsbeeld een stuk “live-gevoel” mee. Voor mij persoonlijk was dit geen onbekende, daar ik om die reden zelf deze schijfjes onder de spikes van mijn speakers heb liggen thuis. Echter uit de leden stegen niets dan “oe’s” en “aa’s” op. Inmiddels was het rond 0.00 uur dus de meeste leden vonden het welletjes en keerden huiswaarts … hun technisch audiofiele bagage inmiddels over de grond achter zich aan slepend. Alleen bij een paar leden waaronder Roy Jennen, Luck Hovens van Goossens en Virgil Warren won de nieuwsgierigheid het van de vermoeidheid en zij gingen door met proberen … tot 03.00 uur toe zelfs! Gezien ook ik het voor gezien hield, zal Roy het verslag van hun nachtelijke bevindingen verder afmaken …
Roy’s bevindingen:
Nou was het in de eerste “helft” al indrukwekkend om te zien en vooral te horen hoe de set in alle opzichten groeide, maar op wat daarna nog komen ging had ik me niet kunnen voorbereiden. Nadat dus bijna iedereen al naar huis was, kwam Virgil pas goed los. Het ene doosje, na het andere werd open getrokken. In plaats van de indrukwekkende RF-900’s onderzetschijfjes werden de nieuwe RF-999’s onder de speakerstands geschoven. De grootte van het geluidsbeeld groeide niet enorm veel, maar wel duidelijk genoeg om me achter de oren te krabben. Zelf heb ik namelijk ook de RF-900 onder mijn Magnepans en wat die met de performance deden vind ik al indrukwekkend, echter blijkbaar kan het nog beter.
Vervolgens trok Virgil een doos met A1 Tuning Cable Supports open; dit zijn de beruchte en veel besproken ebbenhouten blokjes voor onder de speakerkabels. Het is dat ik niet als enige aanwezig was, anders zou men mij hier kunnen betichten van duimzuigerij, of zelfs van een economisch belang. Ongelooflijk wat het geluidsbeeld aan omvang toenam. Niet in de zin van “meer bas”, “helderder hoog” of “meer lucht om de instrumenten”, maar wederom een verbetering die moeilijk onder woorden te brengen is. De zangeres begon steeds meer gestalte te krijgen. Aan het begin van de avond hing de stem van de artiest nog ergens in het midden tussen de speakers; fraai, maar niet spectaculair. Naarmate de avond (en het aantal Harmonix producten) vorderde, won de “stem” letterlijk aan body. Als je je ogen sloot werd het steeds makkelijker om de zangeres voor je te plaatsen, het werd bijna “eng” realistisch!
Als of het niet op kon, haalde Virgil nog een voorraadje TU-66ZX te voorschijn, die hij plaatste onder de voor- en eindversterker. Ja hoor, alweer die groeistuip! Waar houdt het op? Ik had al eens een van Virgil’s demo’s mogen bijwonen. Tijdens die demo ging hij, ook door tijdgebrek, niet zo ver als vanavond. Schijnbaar onuitputtelijk haalde hij tenslotte nog de Wonder-Jumpers uit z’n koffer die de standaard vergulde verbindingsstrips tussen de bi-wire aansluitingen op de speakers vervingen. Ook dat leverde weer dezelfde overweldigende realiteitsverbetering op.
Het geluidsbeeld dat inmiddels te horen was had bijna niets meer te maken met reguliere High End sets. Ik ben een beetje vies van die veelgebruikte superlatieven, maar de uitdrukking “mind blowing” wil ik hier toch toepassen. Wat voor conclusies kunnen we hier uit trekken? Ten eerste dat de producten van Harmonix werken; ze kunnen een uitstekende high-end set bijna upgraden tot live muziek. Ten tweede moeten we, tegen onze hollandse nuchterheid in, toch concluderen dat er in apparatuur nog andere energiestromen aanwezig zijn dan de electrische die we op de print kunnen meten. Er is voor natuurlijke muziekweergave misschien toch meer nodig dan een goede versterkervoeding, een goede kabel en/of een jitter-vrije DAC. Er zijn meerdere factoren van belang die het verschil maken tussen beluisteren van geluid en muziek. Factoren die klaarblijkelijk niet te meten zijn, maar wel door ons gehoor zijn waar te nemen. Virgil en ik hebben nog een uur gepraat over het probleem van acceptatie hiervan. Het zal wel een kwestie van tijd zijn, zoals we die ook nodig hadden om aan hetzelfde verhaal rondom energiebanen in bijvoorbeeld vakgebieden als acupunctuur te wennen. Dit vereist namelijk een open houding ten aanzien van zaken die nog niet eerder werden onderkend in de, zo door ons geliefde, audiotechniek. Er is in ieder geval meer tussen netsnoer en basreflexpoort!
Virgil, bedankt voor deze bijzondere demo.
Reactie: Warren Quality Systems:
It was very nice to visit Holland and your Audio club; I was once again pleased from the turnout and the response from your members. I hope they start to try the Harmonix products in there systems soon; we should plan for another demo in 2005.
I would like for you to offer your members the chance to purchase XRCD’s.The web page is as follows: www.xrcd.com there you can download a Catalog.
Looking forward to working with you and your members in the future.
Thanks Again,
Virgil Warren Warren Quality Systems