Deze keer kwam Metrum Acoustics uit ‘s-Hertogenbosch.
Metrum Acoustics is al jaren een bekende speler op de internationale DA converter markt. Ze maken Non OverSampling DACs zonder digitale filters. Hiermee blijft het timing-gedrag zuiver. Dat hoor je terug in de echo-trails, de plaatsing in de ruimte, de ruimte tussen instrumenten in een orkest… Mede hierdoor zijn complexe muziekstukken keurig te ontrafelen als je analytisch luistert, maar is ook een hele prettige rust in de weergave gewaarborgd.
Sonnet Digital Audio en Acelec Engineering zijn sinds kort ook onder de vlag van Metrum Acoustics gekomen, wat ook zichtbaar is op de nieuwe website. Naast DACs zijn ook streamers, versterkers en een luidspreker in het assortiment opgenomen. Alle apparatuur wordt (inmiddels) in Brabants en in-huis gemaakt (alleen zetwerk, poedercoaten en anodiseren wordt uitbesteed), dus elke printplaat, elk knopje en elk frontpaneel krijgt de aandacht die het verdient. Omdat ze (bijna) alles zelf doen hebben ze veel kennis van hun apparatuur en kunnen ze de kwaliteit hoog houden. Ze delen graag hun ambachtelijke werk met ons tijdens deze demo, waarin we na een korte technische uitleg vooral lekker muziek gaan luisteren. Er is voldoende ruimte om vragen te stellen, Roelof is onze techneut en je mag hem het hemd van het lijf vragen.
Het was vanavond de tweede keer dat Roelof Lochmans op bezoek was bij onze audioclub; de eerste keer als luisteraar en nu voor de tweede keer als demo-gever. Roelof werkt al zo’n drie jaar bij Metrum Acoustics uit ’s-Hertogenbosch en neemt daar de techniek en support voor zijn rekening. We gaan meteen van start en maken de trommelvliezen even los met een blues nummer. Er wordt meteen een vol geluidsbeeld neergezet en daarmee is de eerste indruk meteen goed. Het orgeltje speelt lekker venijnig wat akkoord oploopjes en de drum shuffle is losjes en dynamisch. De stem van Joe Beard is een beetje dun en past waarschijnlijk bij zijn respectabele leeftijd. In deze track heeft de geluidstechnicus gebruik gemaakt van het effect om zowel de gitaar als het orgeltje van links naar recht te pingpongen waardoor een juiste plaatsing van instrumenten moeilijk te duiden is.
Na deze binnenkomer legt Roelof uit waarnaar we aan het luisteren zijn. Als weergevers heeft hij meegebracht de Model-1 luidsprekers met Scanspeak Revelator woofer en Mundorf AMT. In de 10 mm Aluminium behuizing zit het dubbel sloped filter weggewerkt. De speakers worden aangestuurd door de Metrum Forte. Volgens Roelof speelt deze met de schoonheid en snelheid van een buis waarbij een gain van 30 maal tot 50 kHz behaald wordt. Tot 10 watt speelt de versterker in klasse A en behaalt hij zo’n 50 watt tegen 8 ohm. Als dac/voorversterker gebruikt hij de Sonnet Pasithea in de interne i2s modus. Dit is een non-oversampling dac zonder filters. Hierdoor blijft het impulsgedrag snel en het faseverschil correct waardoor de timing overeind blijft. Het streamen gebeurt met de Metrum Ambre die met een netwerkkabel aan de laptop hangt waarop de muziekbibliotheek staat. Als extra steuntje in de rug is ook een Sovereign subwoofer aangesloten. De 2x 10 inch woofers worden door een 200 watt MOSFET-versterker aangestuurd.
De subwoofer wordt meteen ingezet tijdens de soundtrack van Blade Runner. Deze track geeft een mooie dreiging en de onheilspellende sfeer van de film weer. In deze track zit enorm veel laag maar later zal blijken dat dit niet alleen de verdienste is van de subwoofer.
De live performance van het welbekende nummer van Herman Brood in de bigband versie van Saturday Night spettert van de speakers af. Plaatsing van de bigband in het geluidsbeeld is erg mooi alhoewel we een beetje diepte missen. Met dit soort nummers is goede timing en ritme van belang en dat doet deze set uitermate goed.
Roelof wijst ons op het unieke ontwerp van de volumeregeling van de Pasithea. Dit is een speciaal door Metrum Acoustics zelf ontworpen regeling die niet op de markt te koop is. In feite wordt de gehele gelijkspanning van de dac ladder in spanning omhoog of omlaag gezet om zo het uitgangsniveau te regelen. Verder is in de setup gekozen om de bekabeling simpel te houden met het idee dat als het nu goed klinkt het met betere bekabeling alleen maar beter kan klinken.
Bij het vierde nummer van de avond “Friday The 13th”, zet Roelof de sub uit en weer aan. Op de luisterpositie waar ik zit (vooraan, net rechts uit het midden) neem ik dit nauwelijks waar. De sub geeft wel wat meer druk maar bijna niet hoorbaar in het laag. Je zou zelfs kunnen beargumenteren dat de sub niet bijdraagt aan de homogeniteit van het geheel. Deze set heeft geen hulp nodig van een groter broertje en dat is zeker een compliment aan de set.
Vooral met EDM-tracks zoals het “Make Us Stronger” klinkt de set erg strak en laat geen steek vallen. Het geluid wordt breed neergezet met een goede dynamiek. De set houdt zich erg aan het metrum waar elektronische dansmuziek om vraagt. Nadat we een tijdje met de set aan het spelen zijn beginnen een aantal karaktertrekjes op te vallen. Het geheel klinkt altijd goed bemeten maar ook een beetje afgemeten; de set speelt breed maar nooit daarbuiten. Het ontbreekt wat aan diepte in het klankbeeld. Het laat je precies horen wat je hem voedt maar ook niks meer. De set loopt met stoere passen door de beats zonder misstap. De set is vocaal maar krijgt nooit een grote mond.
Alhoewel de speaker lichtjes achteroverhellen bevindt de tweeter zich redelijk laag waardoor ook het geluidsbeeld nogal laag wordt afgebeeld. De energie die set voorin de zaal wegzet, komt nauwelijks tot achter in de zaal. Zo ook met het 6de nummer van de avond waarbij in een droge opname een vrouwenstem een cover zingt van Bill Withers, “Ain’t No Sunshine”. Deze Chesky opname is een live studio-opname waarin een staande plukkende bas een prominente rol inneemt.
Met het volgende nummer gaan we experimenteren met het digitale protocol van de streamer. Tijdens het spelen van “52nd Street” wordt er geschakeld tussen i2s vanaf de Ambre streamer en de USB-uitgang vanuit een andere laptop direct op de Sonnet Pasithea. De i2s is wat feller en levendiger waardoor er meer gebeurt. De USB daarentegen klinkt wat rustiger, kleiner en wellicht wat saaier. De voorkeur van de zaal gaat uit naar de i2s ingang op de Sonnet Pasithea. De levendigheid komt de solo trompettist goed van pas. Zijn trompet is een fel baasje maar ook de klarinet laat van zich horen. En met het alom bekende “Bubbles” gaan we de pauze in.
De bijdrage van de subwoofer zat ons toch niet lekker en daarom neem ik na de pauze plaats achter in de zaal. “The Sea” klinkt hier nog wel grootser. De ruimte heeft een vrij grote invloed op de ervaring van het laag. Achterin klinkt het laag wat rommelig en ongedefinieerd. Hetzelfde nummer zonder sub klinkt opener, er is meer rust en de definitie is beter. De sub heeft achter in de zaal geen positieve bijdrage aan het geheel; deze mag dus uitblijven.
Blijkbaar is Roelof liefhebber van elektronische muziek want “Stilhed” is er weer zo’n typische track met bliepjes, plokjes en bas bonkjes met af en toe een iets te hese vrouwenstem. De sound engineer heeft weer alle Pro Tools plugins uit de kast getrokken om dit nummer ruimtelijk te laten klinken.
Het was deze avond niet echt opgevallen maar Mark heeft zijn AudioWijzer wonderwood plankjes al de gehele avond onder de Metrum apparatuur staan. De plankjes liggen achteloos onder de versterker en de dac. Bij het wegnemen van het wonderwood verdwijnt ook wonderbaarlijk enige ruimtelijkheid en lucht uit de opname. We hebben Mark vriendelijk gevraagd of hij zijn wonderwood weer wil terugplaatsen.
Maar met de live opname van George Benson komt de ware aard van de set naar boven. Dat bij dit nummer de gehele band goed op elkaar is ingespeeld is meteen duidelijk. Deze band swingt en dat komt vooral doordat de set qua timing erg goed is. Deze kwaliteit valt bij real-life muzikanten beter op dan bij elektronische muziek. Hier doet het merk zijn naam eer aan. Timing, ritme, metrum.
Ook de The Stimulators swingen de pan uit met hun Voodoo Swing. Lekker dynamisch met een strakke timing. Het volgende nummer laat een Noorse trompettist horen in een elektronisch landschap waarin hij duidelijk verdwaald is. Dan maar weer terug dichter bij huis met een mooie live opname van Fink in het Concertgebouw van Amsterdam. Vooral de stem van zanger Fin Greenall staat erg mooi in het stereobeeld. Het nummer heeft een mooie opbouw en dijt langzaam uit tot over de volle breedte van de ruimte. De dynamiek is minder goed dan hun ander live album genaamd “Wheels Turn Beneath My Feet”.
De woorden van Roelof waren niet gelogen toen hij zei veel aandacht in de non-oversampling dac is besteed aan het behoud van het impulsgedrag. Het niet toepassen van filtering zorgt ervoor dat er geen faseverschillen zijn waardoor de timing overeind blijft. Dit zorgt ervoor dat je als luisteraar alleen nog maar hoeft te luisteren naar het metrum van de muziek.
Track; Artiest; Album:
- “Life without parole”; Joe Beard, Duke Robillard; Dealin’
- “Wallace”; Hans Zimmer & Benjamin Wallfisch; Blade Runner 2049
- “Saturday Night”; Herman Brood; Saturday Night (Big Band Version)
- “Friday The 13th”; Hadouk Trio; Air Hadouk
- “Make us Stronger; Ghost Rider; Vini Vici – Part of the Dream
- “Ain’t No Sunshine”; Christy Baron; I Thought About You
- “52nd Street”; Bob Mintzer, Giovanni Hidalgo, Andy Gonzalez, David Chesky, Randy Brecker; The Body Acoustic
- “Bubbles”; Yosi Horikawa; Wandering
- “The Sea”; HAEVN; Eyes Closed
- “Kiss The Cloud”; Yello; Toy
- “The Ghetto”; George Benson; Weekend In London
- “St James Infirmary”; Peter Schneider And The Stimulators; VooDoo Swing
- “Recording Angel”; Arve Henriksen; Cartography
- “This Is The Thing”; Fink & The Royal Concertgebouw Orchestra; Live In Concert
Verslag: Erwin
Foto’s: Niek