Februari 2013 Verslag EC designs

Deze donderdagavond hebben we John Brown van EC designs samen met zijn broer Gorden te gast. We kennen ze nog van november 2007 toen zij ook al bij ons te gast waren. Toen nog op onze oude club stek te Vessem. Wat wel hetzelfde is gebleven is dat EC designs weer met bijzondere apparatuur is gekomen. Zowel uiterlijk als technisch zijn de producten anders dan gewoon.

  • EC designs SD1 SD-kaart speler 600 Euro*
  • EC designs VC1 volume regelaar 600 Euro*
  • EC designs MB1 mono eindversterker 900 Euro*
  • EC designs SR60 luidspreker nog niet bekend
    * prijzen exclusief BTW

John begint de avond met een technische uitleg van zijn apparatuur. De digitale bron is als eerste aan de beurt. Hij heeft een tijd met streaming via de computer geëxperimenteerd. Een goed resultaat is zeker haalbaar. Maar om zover te komen moet je nogal wat doen om te zorgen dat de bitjes bitpefect en zonder jitter uit de computer komen. En iedere verandering van een instelling en/of een update van een programma kan de bitjes weer negatief beïnvloeden. John wil dus af van de computer in de signaalweg. Zijn oplossing is de SD1, een SD-kaart speler. Voor mij pas de tweede keer dat ik een SD-kaart speler hoorde en voor vele clubleden een totaal nieuwe ervaring. Niet echt gewoon dus.

De SD1 is een klein doosje met aan de voorzijde een gleufje voor de SD-kaart, een paar LEDjes en een infrarood ontvangoog. De achterzijde heeft een paar RCA uitgangen en aansluitingen voor een externe voeding en een computer (ja echt, zo meer). Dus alle muziek moet je op een SD-kaartje zetten. Als je minder dan 100 CD’s hebt dan past het op 1 SD-kaartje anders moet je er meer van kopen. Ja, CD’s! De SD1 kan alleen overweg met 16 bit op 44.1 kHz. Dit omdat de SD1 een non-oversampling (NOS) DAC heeft die draait op 44.1 kHz. Jammer dus voor diegenen die hogere resolutie opname willen afspelen. Maar John heeft bewust deze keuze gemaakt. Op deze manier kan hij jitter beter onder controle houden en dus de geluidskwaliteit op een hoger niveau brengen. Hij geeft een gedetailleerde uitleg van de SD1 aan de hand van een blokdiagram dat hij op papier aan iedereen heeft uitgereikt. Het is duidelijk dat deze man weet waar hij het over heeft. Voor een techneut als ik is dit een zeer leuk st
uk van de avond. Voor de niet techneuten was het abracadabra.

De volumeregelaar VC1 is een passieve verzwakker. Deze heeft 2 paar ingangen, 1 paar uitgangen en een aansluiting voor de aansturing vanuit de SD1. Ja, de VC1 heeft geen bedieningselementen aan de voorzijde en wordt bedient vanuit de SD1. In de VC1 worden niet inductieve draadgewonden weerstanden gebruikt in een shuntschakeling. Dit alles in een doosje net zo klein als de SD1.

De 2 mono eindversterkers MB1 zijn ook al bijzonder. Deze bevatten ieder slechts 4 transistoren. 2 N-kanaal MOSFET’s in de uitgang, 1 transistor in de ingangstrap en 1 als fasedraaier. Verder heeft de MB1 een dynamische bias regeling. Hierdoor is de opname van vermogen uit de voeding constant waardoor de voedingsrimpel beter onder controle gehouden kan worden. Het uitgangsvermogen is 25 W rms. De driehoekige behuizing is zeer apart en ook al niet groot.

De luidsprekers zijn prototypen, laten we ze even SR60 noemen. Het zijn rondstralers in/op een pijp. In 2007 kwamen ze ook met zo’n luidspreker. Toen betrof het een 3-weg luidspreker. Deze keer een 2-weg met een interne passieve unit. De hogetoner heeft een metaal dome. De laag/midentoner heeft een doorsnede van 13 cm. En de interne unit is een 17 cm exemplaar. Deze heeft een spreekspoel die via een weerstand zijn energie kwijt kan, zo dempt die dus. Aan de onderzijde heeft de pijp een opening. En het wisselfilter is extern geplaatst om geen last te hebben van trillingen.

Ik schreef al eerder over een computerverbinding met de SD1. Dit kan een galvanisch gescheiden USB verbinding zijn of via Bluetooth. Dus geen storing vanuit de computer naar de SD1. Je hebt de computer nodig om de SD-kaartjes te formatteren en te voorzien van de muziek bestanden. Ook het afspelen kan je vanaf hier regelen. De interface ziet er zeer goed uit. Je kan door de albums bladeren op afbeelding. Ook is voorzien in besturing vanaf een tablet of smartphone. Dan doet de main computer dienst als doorgeefluik. Niet vergeten dat je de SD1 ook direct kan bedienen via een infrarood afstandsbediening. Dan geeft de SD1 deze info door aan de computer zodat je een visuele terugkoppeling hebt (als het goed is dan is de gehoormatige terugkoppeling voldoende). En de VC1 is dus ook zo te bedienen. Deze software is door Gorden zelf geschreven. Het ziet er zeer professioneel uit, ik ken wel een aantal grote bedrijven die het een stuk minder voor elkaar hebben. Goed gedaan Gorden.

Ja, we zij al een heel stuk tekst verder. Het verhaal van John en Gorden duurde die avond dan ook bijna drie kwartier voordat de eerste muziek klonk. Ik zat op de voorste rij, in het midden en zo’n 2 meter van de luidsprekers. Dit lijkt niet ideaal, maar het was echter totaal geen probleem daar het geluidsbeeld meters achter de luidsprekers werd geprojecteerd. In de pauze sprak ik hierover met John. Ik dacht dat dit het effect was van de rondstralers. John verzekerde mij dat dit lag aan de extreem lage jitter in de SD1. Tijdens het ontwikkelen ontdekte hij dat met meer jitter het geluidsbeeld naar voren kwam terwijl zijn SD1 op conventionele luidsprekers ook een heel diep beeld geven.

Ook direct duidelijk is dat deze installatie een weergave heeft die niet romantiseert. Alles is crisp en clear. Er zijn heel veel details hoorbaar. Deze avond werden alleen goede opnamen gespeeld. Met slechte opnamen zou het wel eens heel duidelijk kunnen worden hoe slecht die echt zijn. Een aantal clubleden vonden dit wel een nadeel. Zij wilden liever wat lekkere vervorming om meer van de muziek te kunnen genieten. Dat is duidelijk niet de stijl van EC designs, gewoon zo goed mogelijke Hi-Fi. Ik hou hier meer van.

De weergave van de lage tonen had direct vanaf nummer 1 mijn aandacht. Aan de ene kant leek het te veel. En aan de andere kant was de bas goed gecontroleerd. Ik vond dat niet met elkaar rijmen. Ik ben nog door de ruimte gelopen om te controleren of het aan mijn luisterplek lag, maar dat was niet zo. In het gesprek in de pauze met John bleek dus dat de luidsprekers prototypen zijn. Ook de luisterruimte heeft meer invloed dan bij conventionele luidsprekers daar die niet rondstralen. Indien je de SR60’s dichter bij de muur zet dan krijg je meer midden en hoge tonen die door de muren gereflecteerd worden. Waarschijnlijk is de balans dan beter.

Als ik nog even naar mijn aantekeningen van die avond kijk zie ik vaak staan dat dit of dat goed hoorbaar is. Uitsterven van noten bijvoorbeeld, stemwisselingen bij zangeressen en aanslagen van piano. Heerlijk, zo krijg je meer info (en dus muzikaal genot) van je CD.

  • Billie Holiday – They Can’t Take That Away From Me /(Body and soul)
  • Eleanor McEvoy – The rain falls (Girl talk)
  • Gergely Boganyi – Nocturne No. 2 in E flat major, Op. 9, No. 2 (Stockfisch test and demonstation)
  • Cassandra Wilson – The Weight (Belly of the sun)
  • Madeleine Peyroux – Dance Me To The End Of Love (Careless love)
  • ? – Taccata und fuge in d-moll BWV 565 van Bach (In acoustic soundcheck)(Inakustik) track 15
  • Sade – Your Love Is King (Diamond Life)

na de pauze:

  • The Bassface Swing Trio – I got Rhythm (Plays Gershwin)
  • Sara K. & Chris Jones – (would You) Break My Heart (Are We There Yet? Live in concert)
  • Tsuyoshi Yamamoto – Autumn in Seattle (FIM Super sound II)
  • Ben Webster – Georgia On My Mind (At the Renaissane)
  • Renaud Garcia-Fons – Sésame (Légendes)
  • Lee Ritenour’s 6 String Theory – Why I Sing The Blues (Lee Ritenour’s 6 string theory)
  • Ana Popovic – Navajo Moon (Ana!)
  • Jeremy Monteiro – Alone I Ascend to The West Chamber (FIM Super sound)
  • Elisabeth Anderson – The chuckoo (Bizarre of barock)
  • Cassandra Wilson – Old devil moon (Rendez vous)
  • David Munyon – Mississippi rain (Slim Possibilities)
  • Echo van het zuiden – The mask of Zorro (eigen opname van Cor van Zundert)

Volgens mij is de electronica helemaal top. Technisch is het high-tech, uiterlijk is mooi, presteert op zeer hoog niveau en bedient heel fijn en simpel. Bedankt John en Gorden voor deze avond. Het is leuk om weer eens iets anders te zien dat ook nog goed is.

Verslag: Hans de Vries