Vanavond waren Jeroen Dezaire en Hans Beckeringh van Daudio bij ons te gast. Ze waren vorig jaar al bij ons op bezoek geweest met de C1 dipool luidspreker. Maar op de X-Fi beurs waren wij ook zeer onder de indruk van hun nieuwe model, de S1. We vonden dat deze set ook een plaats in onze agenda verdiende, dus hebben we Hans weer benaderd en hebben zij met alle plezier weer een interessante demo voor ons verzorgd.
Daudio bestaat inmiddels al 5 jaar. Zij misten op de markt een dipool luidspreker en hadden de behoefte om het publiek te laten ervaren hoe revolutionair een dergelijke speaker kan klinken. Zij besloten om zelf hiermee aan de slag te gaan en kwamen met diverse succesvolle modellen, waaronder nu ook weer de S1 die heel veel in zijn mars heeft en zich overduidelijk onderscheidt van de diverse modellen die er nog meer op de markt zijn. Jeroen houdt zich met name bezig met de techniek en Hans met het ontwerp. Samen delen zij een uitgesproken mening omtrent audio en de vereisten van een goede speakerset. Zij vinden transparantie, muzikaliteit en warmte in de weergave belangrijk, en vooral: niet te veel kleuring.
Daudio is van mening dat een open baffle speaker revolutionair beter klinkt. Er is geen kast, die normaal gezien grotendeels de klankkleur van de luidspreker bepaalt. De kast trilt namelijk mee na beweging van de conus, deze trilling plant zich voort over het gehele oppervlak van de behuizing en ijlt bovendien na. Daarnaast heb je het geluid dat aan de achterkant van de driver in de kast wordt opgesloten, daar rond kaatst en vervormd weer door de conus naar buiten komt. Bij een dipool gebeurt dit niet, het geluid mag vrij en onvervormd de ruimte in en komt veel later op de luisterplek terug als onderdeel van de galm in de ruimte. Bij een A/B vergelijk wordt met dezelfde driver direct duidelijk dat de driver vrij en snel kan bewegen.
Een speakerkast zorgt dus voor verkleuring, vervorming en vertraging. De open baffle van de S1 heeft een dusdanige omvang dat er door akoestische kortsluiting slechts 6dB wordt ingeleverd ten opzichte van een gesloten kast. Dit verlies in rendement wordt weer terug verdiend als er een tweede woofer wordt ingezet, een tweeter die veel power levert, en een wat grotere middentoner. Het rendement is 88 dB en we komen tot ongeveer 30Hz in het laag met vol vermogen. De S1 speaker kost 9250 euro per stuk. De marge is dan nog steeds laag, want er wordt gebruik gemaakt van exclusieve en zeer goede drivers en filteronderdelen. Er is er veel aandacht besteed aan de bouw van een fraaie, degelijke baffle voor de speaker, namelijk 4 cm dik eikenhout. De tweeter is van het Duitse merk Mundorf, wat ook onder meer is toegepast voor de filter onderdelen. De driver voor de middentonen en de woofers lieten zij door het Deense merk AudioTechnology speciaal ontwikkelen naar de gewenste specificaties.
Zij demonstreren deze speaker met een eigen versterker, de Daudio N1000, gebaseerd op Ncore NC500 technologie, een Merging Nadac Netwerk DAC, waarbij een netwerkaansluiting als interface dient voor de overdracht van het audiosignaal. Tevens hebben zij een Isotek aquarius EVO3 ingezet voor de stroomvoorziening.
We gaan luisteren!
We beginnen met ‘Them there eyes’ van Paulien van Schaik en Hein van de Geyn. Stemmen klinken heel helder en open, sprankelend en helemaal niet fel. Instrumenten klinken natuurlijk en los. Het is een ruimtelijk en rustig geheel. Hierna ‘The ghetto’ van George Benson, wat heel muzikaal en ruimtelijk klinkt en toch niet chaotisch. Het is één, mooi geheel. Dan horen we ‘Beautiful love’ met het prachtige open mondharmonicageluid van Toots Thielemans en daarnaast de warme stem van Shirley Horn. Het mondharmonicageluid verspreidt zich echt heel goed rondom de speaker en springt echt uit de rest van de weergave. Wat een beleving! ‘Don’t cry for no hipster’ van Ben Sidran klinkt eveneens erg muzikaal. Het laag presenteert zich echt als een fundamentele basis waar de totale weergave op staat. Hierna ‘Making whoopee’ van Dave Grusin & Patti Austin. Ongelooflijk hoe de stemmen boven de begeleiding uitkomen. Dit klinkt erg ‘live’ en natuurlijk. Dan de alom bekende live versie van the Eagles, ‘Hotel California’ van het ‘Hell freezes over’ concert. Heel herkenbaar, goed gedetailleerd, gedoseerd laag. Hans laat hierna een opname horen van de bassist van Ilse de Lange. Het laag van de bassist komt goed over, klinkt heel erg strak en ‘live’. Uiteraard laat Hans ook weer enige fragmenten van zijn eigen band horen, ‘But beautiful’, gezongen door Marjoleine Leene, klinkt heel muzikaal. Hier horen we duidelijke nuances in instumenten en zang, wat bijdraagt aan een driedimensionaal geheel. Dan nog een nummer van de All times bigband: ‘It happened in Monterey’, gezongen door Hans zelf! Hans zingt ook weer mee, en het lijkt alsof er twee zangers voor me staan met identieke stem! Een zeer natuurlijke, dynamische weergave, ook in de instrumenten. Ik kan mij al volledig vinden in het verhaal wat Hans eerder vertelde over hun dipool luidsprekers en hetgeen ze met het ontwerp hebben willen bereiken. Er is absoluut geen ongewenste kleuring, want ik kom bij ieder nummer wat ze laten horen tot de conclusie dat het vooral open en natuurlijk klinkt. We gaan verder met het nummer T.K.O. van Dave Grusin wat Hans graag gebruikt om te laten horen wat de speaker in huis heeft ten aanzien van ‘power-handling’. Nu horen we hoe laag deze open speaker kan weergeven en daarnaast veel sprankelend hoog. Dan nog een grappig effect, in het nummer ‘Corporal’ van Leonardo Amuendo. Hij slaat onder andere op zijn wang, en op zijn benen. Dit klinkt heel echt, heel werkelijk en ook veel ruimte en detail. Ook ‘La boca’ van Dominic Miller, wat hierna wordt gedraaid, klinkt heel ruimtelijk en natuurlijk en veel detail. Het klinkt ruimtelijk, maar alles behalve chaotisch. Als luisteraar word je op een prettige manier betrokken bij de muziek. ‘Regular pleasures’ van Patricia Barber is wederom een goede test voor het laag. Laag en hoog zijn perfect in balans en we kunnen allerlei instrumenten afzonderlijk van elkaar onderscheiden. Een stukje percussie en een gedempte trompet komen opzetten en komen verrassend op de voorgrond. ‘Heartbeat’ van Antonio Forcione is ook heel natuurlijk en muzikaal. Alles is mooi in balans. Doordat de weergave heel natuurlijk klinkt, is het voor de luisteraar alles behalve vermoeiend. Door het open baffle systeem kunnen de drivers snel reageren, zodat het direct en natuurlijk klinkt en wordt het origineel zo goed mogelijk benaderd.
Na de pauze gaat Jeroen wat nummers voor ons draaien en gaan we nog even op de klassieke toer.We beginnen met een stukje uit de zesde symfonie van Beethoven, dat klinkt lekker open en fris! Daarna een stukje uit de vier jaargetijden door Anne Akiko Meijers. Dit klinkt echt heel muzikaal, prachtige vioolklank. Details vallen op, waardoor je als luisteraar geboeid blijft en nieuwsgierig bent naar wat er allemaal nog gaat komen. Dan twee nummers van ‘8 ensembles in 1 bit’, ‘Samba de Rei’, wat erg smooth en muzikaal klinkt, en ‘Short people’ met een zeer natuurgetrouwe stemweergave. ‘Sans parure’ van Eric vloeimans is een heel interessante opname. Het begint heel rustig en wordt opgebouwd naar iets groots. Pas aan het einde van het nummer, als het als het ware uitdooft, zijn we pas bewust van de muzikale ontdekkingsreis die we hebben meegemaakt. ‘Raizes’ van India Brasilena klinkt heel ritmisch, veel detail, zeer muzikaal en wordt in de juiste proporties weergegeven. Weer geen chaos, maar een mooi samenhangend geheel. We sluiten af met ‘Quicksie’, een opname van Bert van der Wolf. Dit is moderne jazz, klinkt heel dynamisch en evenwicht tussen levendigheid en rust is hier goed te horen. Uiteraard…. Allemaal dankzij deze fantastische set.
We hebben vanavond een luidsprekerset gehoord die een uitblinker is op gebied van ruimtelijkheid,
drie-dimensionaliteit, muzikaliteit, puurheid en openheid. Wat ons betreft belangrijke eigenschappen die een goede speakerset moet bezitten als we het hebben over een goede high-end weergave. We bedanken Jeroen en Hans voor een geweldig mooie avond en we hopen ze nog een keer bij ons terug te zien.
Verslag: Cyriel
Foto’s : Jean